Thailand 3, Relaxen, Rubber en Rillingen.

Het is niet veilig om in de natte moessontijd te ankeren aan de westkust van Thailand dus vandaar dat wij aan de ''veilige'' oostelijke kant van Phuket Island varen. Er zijn hier legio eilanden, groter en klein. Bij Yacht Haven Marina in het noorden van het eiland liggen we achter ons anker te deinen. Sommige dagen wat golven maar we liggen redelijk beschut en veilig. De marina zelf is vrij duur, daarom ankeren we erbuiten.  Wel kunnen we voor een klein bedrag ( 15,60 Euro per mnd) van alle faciliteiten gebruik maken zoals, aanlegsteiger voor de dinghy, water tanken, sportzaal, douches, zwembad en de golfwagentjes met chauffeur die ons overal naar toe rijdt, ook naar de gym waar wij om de dag naar toe gaan! Sporten met deze hitte gaat ons niet goed af maar in een airco-gekoelde ruimte met 13 apparaten des te beter, wat een luxe! Even verderop is een klein dorpje waar ik wel regelmatig naar toe loop en verse groenten, vis en kip kan kopen of een 'take away' maaltijd bij een van de eetstalletjes aan de kant van de weg. Ook zijn er in de nabijheid van de marina drie bars en restaurants, 'n wasserette en kunnen we scooters huren om rond te rijden. Ook om zo'n 20 km verderop naar supermarkten te gaan zoals Tesco en Makro.

Wij huren regelmatig een scooter en rijden dan via de hoofdweg langs tientallen rubberplantages. Honderden dezelfde bomen in rijen aangeplant, vreselijk saai om te zien. Zo ook de vele palmolieplantages die we al in Maleisië zagen. Hoe eenzijdig ook, toch heel belangrijk voor de werkvoorzieningen en de inkomsten van het land. 75% van alle rubberplantages in de wereld zijn in het bezit van kleine boeren. Dat is anders met de palmolieplantages die in bijna alle gevallen gerund worden door Chinezen.

Rubberbomen zijn in de laatste honderd jaar in Zuidoost Azië massaal aangeplant in plantages voor de productie van latex. Alle latex wordt wereldwijd gebruikt om rubberproducten van te maken en ook al is er synthetische rubber op de markt, de kwaliteit hiervan haalt het bij lange na niet bij die van natuurrubber. De boom is multifunctioneel, zo'n 25 jaar productief voor het aftappen van de rubber, men haalt biodiesel uit de vruchten en ook het hout wordt voor vele doeluiteinden gebruikt. Boeiend is dat juist door èèn bepaalde boom, de rubberboom, de wereld zo is beïnvloed en veranderd; de huidige auto- en luchtvaartindustrie zouden niet bestaan in de huidige vorm wanneer de natuurrubber en de verwerking ervan er niet waren geweest. 

Als wij langs deze plantages rijden en afgeven op de vernietiging van al het regenwoud en de eenzelvigheid van de bossen waardoor ook veel dieren zijn uitgestorven moeten we niet vergeten dat door deze branche duizenden mensen een inkomen hebben. Een persoon verwerkt 300 bomen per dag voor een gering bedrag. Velen van hen hebben dit als een tweede baan en werken in de nacht en ochtend, naast hun gewone baan overdag. De rubber moet nl. voor zonsopgang afgetapt worden om verwerkt te worden tot grote lappen die overdag gedroogd worden. De keerzijde voor veel van deze mensen is de verslaving aan amfetaminen om dit te kunnen volhouden. Ook worden de mensen regelmatig opgepakt door de politie. Als er borg wordt betaald worden zij weer vrij gelaten tot de volgende razzia plaatsvind. De kleine woningen, vaak in de nabijheid van de plantages, zien er armoedig uit en de werkomstandigheden zijn ook niet best. Verbeteringen in de werk- en leefomstandigheden zijn er op korte termijn niet te verwachten. Uitzichtloos hé, net als de ontelbare netjes in rijen geplante bomen.

Dat soms voor niets de zon opgaat klopt echt nog! Wij rijden met een scooter naar het Nederlands consulaat ( 35 km rijden) omdat we een handtekening van de consul nodig hebben. We hebben een gezellig onderhoud met hem en dan haalt hij uit zijn bureau een grote zak Nederlandse drop en geeft die mij cadeau. Ook hoefden we voor de handtekening niets te betalen. Geweldig toch? Al pratende heeft hij het over een restaurant dicht bij twee golfbanen in Phuket. Dit zou gerund worden door een Nederlander, Eddie, die niet alleen Thais eten op het menu heeft staan maar ook bitterballen, broodjes croquet en zelfs frikandellen. Later die week hebben we er heerlijk van genoten.

We varen naar het zuiden van Phuket eiland waar vanaf de 15oktober een vegetarisch festival met verschillende rituelen rondom vele Taoïstische tempels en schrijnen plaats vinden. Het heeft niets van doen met de Chinese en Boeddhistische tempels. Dit festival gaat 10 dagen duren en is de viering van het begin van de 'Taoist Lent' waarin veel devote Thai-Chinezen zich onthouden van het eten van vlees of vleeshoudende producten. Dit festival werd generaties terug door Chinese gastarbeiders in de Thaise tinmijnen gevierd. Deze chinezen hebben zich gemengd met delen van de Thaise bevolking  en

hieruit is een eigen cultuur ontstaan. De deelnemers en de duizenden bezoekers en publiek zijn allen in het wit gekleed. Wij dus ook.  Leuk detail op Arnolds t-shirt is een ''foute'' print, nl. vatgeterian festival!

De plaatsen met belangrijke tempels en schrijnen zijn feestelijk versierd met vooral ontelbare gele vlaggen en er staan in een aantal straten eromheen overal eetkraampjes opgesteld met allerlei Thais-Chinees voedsel. Op de terreinen van de schrijnen zijn feestelijke tenten geplaatst en kunnen de vele bezoekers gratis eten en drinken, natuurlijk geen alcoholische dranken! Op andere dagen wachten honderden in een rij om een ''heilig''stempel op hun kleding te laten zetten door de geëerde deelnemers.

Dit festival kent vele processies met zelfpijniging en zelfreiniging van lichaam en geest, zoals lopen op hete kolen, piersingen in de huid met scherpe messen, bijlen, zwepen en meer afschuwelijke verminkingen. Sommigen onder hen hakken in hun tong of wangen met zagen of bijlen, als zij in trance zijn.  Deze deelnemers worden door de duizenden omstanders geëerd als zij langskomen.

Langs de straten waar de processie langs komt hebben bedrijfjes altaartjes opgezet waar de deelnemers en de versierde groepen met draken hun zegeningen komen brengen en geld komen halen. De hele atmosfeer is religieus met gebeden, rituele dansen en devote omstanders. In de Lonely Planet staat dat vreemd genoeg deze activiteiten niet in verband staan met de 'Taoist Lent' in China.

Na de vijfde dag waar we aanwezig zijn bij een processie zien we de vele zelf gemutileerde mensen. Erg bloederig dus. De lange processie gaat gepaard met trommels, deksels en de rook van de ontelbare duizendklappers die tussen de lopers worden gegooid en in slierten aan lange stokken boven hen worden afgestoken. De weg wordt al snel rood gekleurd en het lawaai van de duizendklappers is oorverdovend!

Onze nieuwsgierigheid naar dit fenomeen veranderde na het zien van de gemutileerde mensen in afgrijzen en onbegrip. Getuige de foto's hiervan. Wij snappen er echt niets van, hè?  

Dit was het weer voorlopig, tot schrijfs,

november 2015    Arnold en Coby

 

 

 

 

 

Opnieuw in Thailand

Phuket eiland is waar we momenteel rondvaren. Het behoort tot het zuidelijke gedeelte van Thailand. Dus eigenlijk bezoeken we maar een heel klein gedeelte van dat grote Thailand. Hier in Chalong Bay liggen we voor de tweede keer, maar nu in de zuid-west moesson, het regenseizoen. Donkere luchten met zware regenval en windstoten komen over en we vergeten dat de dinghy nog in het water ligt en behoorlijk aan het steigeren is. In de morgen als we naar de kant willen en ik het water eruit wil scheppen is de dinghy er nog wel maar de buitenboord motor is weg, verdwenen in de golven. We zien aan de beschadiging aan het hout dat deze eraf is gerukt door het stampen van de dinghy op de golven! Dat is slikken en betekent een groot verlies voor ons GGrrr##**:-((((  De kans om hem terug te vinden is heel klein en als Arnold er de volgende dag naar duikt is het onmogelijk iets te zien laat staan terug te vinden.

Een meevaller is dat de oudere kleine buitenboordmotor het weer doet, dat wordt voorlopig varen met een slakkengangetje. Goed uitkijken want zo laag op het water zijn we niet altijd goed zichtbaar voor de vele snelle boten die honderden toeristen vervoeren van en naar de eilanden. Een oranje regenjas  biedt uitkomst om beter gezien te worden, hoop ik!

We varen op ons gemak via de oostkant van dit eiland, naar het noorden en zien prachtige rotsformaties recht opstaand uit het water oprijzen. Het Phang Nga gebied. Dan komen we bij Ko Pan Yi, een Islamitisch dorp op palen. Druk bezocht door toeristen die aan- en afgevoerd worden door in felle kleuren geschilderde (long)boten. De toegang tot het dorp is alleen mogelijk via het water. Pontons van hout of beton vormen kronkelige straatjes tussen de huisjes. De meeste huisjes zijn klein en staan zowat op elkaar zoals in een mierenhoop. Het geheel van kleine woningen, winkeltjes en restaurantjes vormt een vreemde kleurige geheel op het water, een bezienswaardigheid voor velen die dit dorp dagelijks bezoeken. Wij zijn de enige zeilers. Het lawaai van de buitenboordmotoren de hele dag is echt onvoorstelbaar. Het zijn n.l. open dieselmotoren, soms 6 cilinders, zonder uitlaat met een zgn long tail; een ver naar achter stekende as met schroef. Na vijven, als de boten met bezoekers weer verdwijnen, neemt het lawaai gelukkig af maar dan komen alle vissers thuis en als we daarna denken te kunnen genieten van de stilte roept de imam via de grote loudspeakers op de moskee de mensen op tot gebed. Ik denk aan oordoppen, zelfs overdag.

Op Phuket eiland staan in dit seizoen overal kraampjes langs de kant van de weg met verse ananassen, lynchy's  en mango's. Heerlijk en niet te geloven zó goedkoop, b.v. lynchy's 65 Eurocent per kilo! Zoals alles ziet het fruit er anders uit dan we gewend zijn in Nederland. De lynchy’s b.v. zijn groot als een pruim maar dan fel rood met zachte stekelige krullen. Van binnen de witte smeuïge vrucht, heerlijk zacht zoet/fris van smaak, je eet je er ziek aan. 

We huren nu wat vaker een motorfietsje en niet alleen om boodschappen te doen bij Makro en Tesco. Dat zijn nog eens supermarkten…

De natuur is op veel plaatsen verdwenen niet alleen door de toename van mensen en resorts maar ook door de palmolie- en rubberplantages. Wat we overigens ook al zagen in Maleisië.

Via het nieuws op internet en radio vernemen we dat er een aanslag is gepleegd in Bangkok. In Bangkok 20 doden en meerdere gewonden. We lezen ook dat meerdere reizen naar Thailand al gecanceld worden. Dit geldt m.n. voor het zuiden waar wij ons bevinden, ver van jullie bed maar zeker dichter bij ons bed!

Ik denk wel eens aan risico's met de manier van reizen over water. Ook als we reizen met een scootertje door het drukke en chaotische verkeer geeft me niet altijd een veilig gevoel. We rijden ook in achteraf gebieden waar weinig toeristen komen. We nemen geen grote risico's maar toch kan er van alles gebeuren wat wij niet kunnen voorzien. Zoals een paar dagen geleden toen Arnold uitgleed en een flipover maakte tijdens de beklimming naar een waterval. Licht gehavend maar vol schaafwonden, (wondjes) die hevig bloedden.wauw! 

Om iedereen wat gerust te stellen, zullen we meer info sturen naar Thea en Hennie over waar wij ons bevinden en waar we naar onderweg zijn en/of aankomen. Hennie volgt ons altijd al via de site.

We houden natuurlijk niet alleen het weer in de gaten  maar zullen ook het plaatselijke nieuws blijven volgen en het ''gladde pad'' wat meer in de gaten houden.

In December willen we naar India gaan. Niet met Drifter maar als backpackers. We vliegen ernaar toe en reizen waarschijnlijk verder met trein naar verschillende gebieden. Ik heb een pracht video van Rick Steiner, een Chef die op zoek gaat naar de beste curry's in India. Hij laat daarin ook de prachtige gebieden en plaatsen zien, dus zijn pad volgen wordt onze uitdaging!

Drifter blijft in dan in Maleisie, wederom in ''The hole in the Wall, Kilim rivier. In februari of maart willen Yvonne en Marjan naar ons toe komen, wat we heel gezellig vinden. En er mag drop mee genomen worden hoor! Geen probleem.

Wel een probleem is klein stukje rijden zonder helm en het niet hebben van een internationaal rijbewijs! Kost ons af en toe een bon...  

Tot schrijfs maar weer, Arnold en Coby

24 Augustus 2015

Nederland, na drie en een half jaar. Een terugblik.

Ons Nederlandje...Op Schiphol stond ons een fijne verrassing te wachten. Stephan zou ons op komen halen maar er stonden meerdere gezichten te lachen, Yvonne, Marjan en Mieke, de zussen van Arnold en broer Jan. Ook ons nichtje Marjo, stiekempjes hadden we haar ook wel verwacht! Helaas was Tygo er niet bij, daar moesten we nog even op wachten. 

We reden naar Hengelo waar we de eerste week bij Rob en Soraya konden logeren. Hun dochtertje, ons 'maanmeisje' Rowan kwam in haar pyjamaatje de straat op om ons te omhelzen, het wachten duurde haar te lang.

Op avonden dat de maan in Nederland goed te zien was,  ging Rob met Rowan naar buiten en vertelde haar dat wij, al was dat ver weg die zelfde maan ook zouden zien en dan aan hen zouden denken. Dit deed hij al toen Rowan nog een baby was, vandaar ons 'maanmeisje'. 

Wat we niet voorzagen was de kou, zelfs in juni. Het verschil met het leven in de tropen was wel erg groot. Ook al was het 'zomer'! We hadden zelfs een keer drie graden nachtvorst! De laatste twee weken veranderde dat gelukkig en werd het zelfs warmer en ...zonnig!

In Lent aangekomen zagen we onze kleinzoon eindelijk na zo’n lange tijd. Wat een leuk spontaan kereltje. Gek op Spiderman en had daarvan een pak met masker. Dit pak was gewassen en nat, dus kon het niet aan, maar met eigen fantasie paste hij zijn outfit aan, leuk toch?  

Deze keer logeerden we voor het eerst een aantal dagen bij Mieke (zus) en Henk in Den Bosch. Op bezoek en bbq bij hun kinderen en kleinkinderen hoorde er natuurlijk bij. Tygo kwam ook langs en bracht Stephan mee, ;-).

Bij Marjan (zus) in Poppel konden we even een tijdje bijkomen ook omdat haar huis in een bosrijke omgeving staat, rust dus. Fietsen naar Goirle was maar een klein eindje (!) Zadelpijn omdat we dat niet meer gewend waren. Watjes hé…! We vierden de verjaardagen van Marjan en Arnold samen met de andere familieleden en we hadden prachtig zomerweer.

Een paar dagen bij onze vrienden Ad en Francien in Uden, altijd een beetje thuis komen voor ons. Wat te denken van een klein gedeelte van hun tuin die er wel erg Aziatisch uit ziet!  Ook weer een heerlijke bbq met vrienden, Ria en Jan, Soraya en Rob en werkelijk ontspannende muziekavonden maakten het voor ons onvergetelijk. Lara, hun dochter heeft me een boek geleend over een gebied in Oost Maleisië, Sarawak, waar zij zelf is geweest en wij volgend jaar naar toe gaan. Zij heeft beloofd dit boek over het leven in de longhouses en de koppensnellers zelf terug te komen halen. Tygo, eventjes op bezoek met Stephan kon zijn hartje helemaal ophalen aan een onderdeel van een Spiderman outfit waar Jury, zoon van Ad en Francien, aan werkt. Geef zo'n jong een rode web-kous en schoen van het pak, wauw het kon niet meer stuk!  

De laatste week weer in Hengelo bij Rob en Soraya en Rowan. De winkel draait inmiddels en online kunnen mensen artikelen bestellen. Zie:  http://webshop.gewoongeestig.nl/ 

Intussen gingen we vier keer op en neer naar Den Haag voor nieuwe paspoorten en speciale visa voor Thailand. Dat had even wat voeten in de aarde voordat we die papieren hadden. In Den Haag zijn alle Ambassades gehuisvest in monumentale panden. Die van Thailand vonden we pas na lang zoeken, in een souterrain, een heel klein kantoortje...

En toen weer tijd om terug te gaan naar Maleisië. Allen bedankt voor de warme uitnodigingen, diners, bbq's en slaap/verblijf mogelijkheden. We hebben niet iedereen kunnen bezoeken maar er komt een volgende keer…

We plakten er nog vijf dagen Kuala Lumpur aan vast, waar we ons uitleefden in het bezichtigen van de Koloniale architectuur, wolkenkrabbers, markten en verschillende musea. We bezochten een musical over de geschiedenis van Kuala Lumpur, gelukkig wel in het Engels. Kuala Lumpur, een aanrader volgens ons. Foto 15-16-17-18

Tot de volgende keer,

Coby

Augustus 2015