Zullen we ons even voorstellen?

Ons afscheid in Vlissingen op 9 mei 2004

 Coby

Ketelbink, matroos en koksmaat. Geboren te Dordrecht, dicht bij het zakkendragers bruggetje, in het jaar van de watersnoodramp, 1953. Dus nu 51 jaar oud. In Dordrecht stond in februari 20 cm water en daar heeft mijn haat- liefde verhouding met het water een aanvang genomen. Ik ben weliswaar in juli geboren maar een kniesoor die daarover valt, sorry, op let! Het verhaal ging dat mijn moeder zeewater heeft geslikt en dit zich heeft genesteld in de baarmoeder, samen met mij. Net voor we vertrokken zijn de schipper en ik alsnog getrouwd na een lang leven met elkaar te hebben samengewoond. Niet dat dit belangrijk is voor de statistieken maar toch geeft het een wat duidelijker beeld waarom ik nu mijn leven slijt op een schip. Mijn lot is daarmee bezegeld. Mijn beroep? Héél vroeger geleerd voor coupeuse en later weer gaan studeren. HBO, activiteitenbegeleiding. Een doenster, praatster, geitenwollen- sokkentypetje! Handigheid met de naaimachine aan boord is nooit weg. Ik heb dan ook voor we vertrokken een tijdje op zaterdagen gewerkt bij een zeilmaker in Drimmelen. Nu heb ik daar al het gemak van. De zonnetent op maat en de hoes over de dinghy zien er dan ook professioneel uit.

In het bezit van Een goed varend en zeilend schip, schipper en 20 jaar zeilervaring door deel uit te maken als meevarend bemanningslid! Niet genoeg? Me dunkt! Ben ook in het bezit van een enkel brevet en zwemdiploma en ik heb de nodige cursussen gevolgd. Sommige zelf twee keer waaronder navigatie en Spaans. Theorie is belangrijk en noodzakelijk maar zonder de nodige ervaring bij lange na niet genoeg. Ik leer nog iedere dag bij, sla dit op en gebruik dit waar nodig. Er komen dagelijks zaken om de hoek kijken waar ik geen kaas van heb gegeten. Een klein voorbeeld daarvan is het omgaan met rubberboot en buitenboordmotor. Iedereen weet dat een buitenboordmotor een soort helmstok heeft die tegen de richting van de voorgenomen koers stuurt, waarvan het
handvat draaiende is. Dit om het nodige vermogen te krijgen. Ik heb beide nu onder controle en weet het verschil tussen stuur- en bakboord. Dat heeft eventjes wat zweetdruppels gekost. Ik ben eens met boot en al over een andere rubberboot geschoven en net niet te water geraakt. Hoog en droog dus! Dit gebeurde tijdens het aanleggen bij een steiger. Ik gaf gas in plaats van in te houden en de stroom mee deed de rest. Een buitenboordmotor vraagt om beleid en inzicht, dat heb ik niet altijd bij de hand. Daarbij ben ik graag onafhankelijk en doe alles graag zelfal heb ik het niet helemaal onder controle. Zo kan ik er nog wel een paar opnoemen. Het maakt het verhaal wel leuker en interessanter maar daar gaat het bij deze niet om, toch? Ik heb ooit eens gelezen dat een stabiele relatie een prima uitgangsbasis om samen de reis van je leven te gaan ondernemen. Dat is dan mooi meegenomen want volgens de schipper zijn we zelfs in onze ups en downs stabiel! Hieraan toegevoegd een stabiel schip, genieten van de vrijheid en je prettig voelen op je schip als woning, kan dat niet stuk. We weten daarom zeker dat deze onderneming een goede keuze is en gaat slagen!

Arnold

Schipper. Geboren te 's-Hertogenbosch in 1947 dus nu 57 jaar oud. Opgegroeid in een warm nest samen met een broer en zeven zussen. Kruipend in zand en gras moet er al een drang naar water en horizon aanwezig zijn geweest. Stamboomonderzoek wijst uit dat er in het vroege geslacht reeds sprake was van beurs- en binnenvaartschippers. Zelfs werd een verband zichtbaar met de VOC. Zie daar.... Ikzelf zag het licht in het water pas echt toen ik rond mijn vijfentwintigste levensjaar door huisgenoten werd meegenomen om een weekend in Friesland te zeilen in een paar kleine open zeilbootjes. Ik onderging, proefde, voelde en was verkocht. Het watervirus had me te pakken en liet me niet meer los. De fantasie van een wereldreis per zeilboot hield ik vast en werd een droom. Gelukkig leerde ik Coby kennen die meeging in die droom. Samen konden we de knoop doorhakken en het besluit nemen de droom te verwezenlijken. In een vroeger werkzaam leven was ik calculator in schildersbedrijven na een opleiding tot Meester-schilder. In de tweede helft van mijn twintiger jaren maakte ik via de boekhandel/uitgeverij en een studie aan de sociale academie een switch naar de hulpverlening. Jaren werkte ik als maatschappelijk werker in de maatschappelijke opvang, de verslavingszorg en de psychiatrie. De neiging om alles onder controle te hebben komt vaak van pas bij zeilen en navigeren maar staat soms ook in de weg waar het gaat om relatie en het opdoen van nieuwe ervaringen en het doen van ontdekkingen. De koers hierin moet dus steeds weer worden uitgezet en kan nimmer recht zijn.

 April 2004