Kreta, Griekenland

29-10-2019 komen we aan in het oosten van Kreta. In de baai van Spinalonga bij het bergdorp Elounda en Kolokitha eiland vinden we een goeie ankerplek. Elounda was voorheen een vissersplaatsje met haventje, een dorp omgeven door bergen en heuvels. Nu een uitbreidend toeristenoord vanwege het voormalig lepra-eiland Spinalonga. We varen voorbij de indrukwekkende rots met vervallen fort en voormalig kasteel van 1579. Vanaf 1903 tot 1957 in gebruik als leprakolonie. Ik schrijf zoals een reisboekje aanbevelingen doet voor de stroom toeristen maar ik ontkom er niet aan om een wat duidelijker beeld te schetsen waar we nu voor langere tijd de winterperiode zullen doorbrengen. De baai van Spinalonga! Deze baai staat bekend om de veilige en afgeschermde ligging voor de veel voorkomende winterstormen uit alle richtingen. Soms is het even ongemakkelijk als de harde wind blaast vanuit het noorden en over de bergen naar beneden komt vallen. Dan verhuizen we naar de andere kant van de baai, even verderop. Iedere dag het weer in de gaten houden om op tijd te verkassen.

Samen met Demian en Cyrille van de Franse boot Souvage bezoeken we later dit lepra-eiland, rondlopend voel je de aanwezigheid van de vele leprapatiënten die naar hier verbannen werden. Het eiland is nu verlaten, niet alleen omdat er niemand meer woont maar ook omdat het toeristenseizoen voorbij is. We krijgen kippenvel bij het zien van de behuizingen maar ook bij de voorstellingen van ellende door de onherroepelijke verbanning van mensen. Er zouden ook politieke gevangenen vast hebben gezeten.

De baai is nagenoeg omsloten door gebergte met daarop de vele lage gestapelde muurtjes voor afbakening en vee. De zuidkant van de baai daarentegen is afgesloten door een laag afsluitdijkje en verschillende dammetjes voor de vroegere zoutwinning. Voorheen lag hier het dorp Olous waarvan beneden het zee niveau overblijfselen zoals o.a. een mozaïekvloer, alleen te zien met kalm en helder water. Het dorp werd in het verleden weggevaagd door een tsunami. Ook hier staan als 'schildwachten' opgesteld, drie vervallen graanmolens. Ik ben gek op de traditionele molens hier evenals op de vaak kalkhitte kapelletjes en kerkjes met hun halfronde terracotta of lichtblauwe daken.

Elounda is van oudsher een vissersdorp nu nog te zien aan de veelkleurige kleine, fris geschilderde, fel gekleurde bootjes in de kleine vissershaven.

Iedere morgen wordt er verse vis aangevoerd en op de kade verhandeld. De kleurige weegschaaltjes worden nauwelijks gebruikt, je krijgt altijd extra vis. ook bij de plaatselijke markt krijg je extra groenten of fruit. Tijdens de kersttijd staat in veel winkels een fles Metaxa of raki en plaatselijk gebak klaar voor ieder die maar wil proeven. Ik kreeg bij de bakker vier gebakjes cadeau. Verschillende mensen kennen ons al, overal vriendelijkheid om ons heen. Nu het toeristenseizoen gesloten is en vele winkeltjes dicht, zijn de mensen toegankelijker en vooral erg vriendelijk. Een klein uurtje klimmen naar het oude dorp halverwege de berg, ligt het oorspronkelijke authentieke dorpje Pano-Elounda. De straatjes te smal en steil voor verkeer. De tweede dag al liepen we daar toen er verschillende vrouwen uit de oude huisjes kwamen om hun groenten en fruit te kopen bij de groenteman die met zijn klein busje daar op een toegankelijke plaats zijn goederen verkocht.

Geen winkels in dit authentieke dorp, wel meerdere kapelletjes en kerkjes. Verder de berg op komen we bij bomen die totaal scheef gegroeid staan door de wind. Deze scheefgroei van bomen zagen we jaren eerder in het zuiden van NZ. Rijen bomen allemaal omgebogen en vergroeid door de wind. Bij het dorpje Pines, bovenop de kam van de berg zien we zes traditionele molens waarvan er een gerenoveerd is maar niet werkzaam.

Wekelijks kunnen we met de bus in een half uurtje naar het stadje Agios Nikolaos, naar de markt. De marina aldaar ligt vol met zeiljachten, zowat boven op elkaar. Ons prachtige uitzicht, zonsop- en ondergangen, het dorp, de vissersbootjes, de stilte, natuur en vriendelijke Griekse mensen in Spinalonga Bay hebben duidelijk onze voorkeur.

Een bustocht naar het zuiden van Kreta brengt ons naar Ierapetra, de zuidelijkste stad van Europa. Wat schetst onze verbazing? We zien hoge bergen rondom de stad met sneeuw op de toppen!

We houden het hier nog wel even uit tot februari. We willen dan naar Leros, een ander Grieks eiland, varen. We hebben daar vanaf maart geboekt om Drifter op de kant te zetten zodat wij met een gerust hart voor een aantal maanden naar Nederland kunnen vliegen.

 januari 2020Coby