Nog even Maleisië en dan Thailand. Arnold en ik onder het mes…

We zijn nog even in Maleisië, voordat we vertrekken naar Thailand. In Pankor laat ik mijn oogleden behandelen, een beetje omhoog- en straktrekken zoals dat heet. Was wel echt nodig. Na de ingreep hoop ik de horizon weer te kunnen zien. Eigenlijk is er veel meer nodig, maar ja, er is een grens hé? Bedankt Marjan, een knipoog voor jou. Ook Rob en Soraya bedankt voor de grote doos met Nederlandse drop. Wat een traktatie!

Een Nederlands zeilschip uit Zeeland de, ‘’Lady of the Lowlands.’’ staat hier op de kant, het schip van Henk en Rietje. Henk is door zijn rug gegaan en kan dus weinig doen. Rietje lijkt voor twee te werken. Ze willen snel het water weer in ook omdat zij binnenkort richting west gaan. Proost jongens en een goede oversteek naar Zuid Afrika.

Langkawi, een eiland met een stad aan een grote baai met vooral veerboten en druk verkeer van en naar de vele eilanden. Wij varen samen met Sirius naar wat rustiger ankerplekken bij stille eilanden. Sirius is een grote catamaran met Mike en Jules aan boord, New Zealanders van Nederlandse ouders. Heerlijk open mensen en héél gastvrij. Vanaf PNG zien we elkaar regelmatig. Zo nu ook weer en als we op een piepklein strandje genieten van een biertje en het luie leventje komt er onverwacht een twee meter grote varaan vanuit zee het strand oplopen, wauw! Ik wilde net gaan zwemmen. Niets aan de hand, we worden genegeerd.

In Ribek Marina komt bij toeval Delos binnenvaren op het moment dat wij daar informeren voor een plaats op de kant. Josje, ons nichtje uit New Zealand is er niet bij maar komt over 4 dagen weer aan boord in het gezelschap van haar zus Babs. Tja, de wereld is klein en wij staan hen dan natuurlijk op het vliegveld op te wachten. Een onverwacht leuk weerzien! 

Thailand

Ruim 10 jaar geleden, op 26 december 2004 werd het westen van Sumatra getroffen door een gigantische zware aardbeving, 8.9 op de schaal van Richter. Een enorme tsunami vernielde veel gebieden en zo ook de kuststrook van Phuket in Thailand. Meer dan 80.000 mensen vonden de dood.

Nu we ter plekke zijn lees ik dat emotionele gebeuren nog eens terug in het boek, ‘Land in zicht’ van Thomas Siffer, een Belgische verslaggever. Hij was daar met zijn boot Mercator toen de natuurramp plaatsvond. Dit boek kregen we van onze vrienden Francien en Ad met een woordje van de auteur gericht tot ons zelf. “Drifter, Drifter, this is Mercator, Mercator. Do you read us?” Thomas!

Tien jaar nadien, het toerisme rijst de pan uit! Tientallen snelle motorboten met dagtoeristen kruisen op volle snelheid ons pad, daarom vluchten we uit de baai van Ko Phi Phi. Plenty entertainment! Jullie voelen het al, niets voor ons. In Pucket is het in de baai heel druk met honderden charterboten voor de duizenden toeristen die dagelijks de grotten en andere eilanden bezoeken, duiken, snorkelen, zich niet bewust van wat zich hier 10 jaar geleden voordeed. Het leven is verder gegaan en alles is weer opgebouwd, de strandtentjes, barretjes en restaurantjes en masseuses, zij doen weer goede zaken. 

We huren voor vijf dagen weer een scooter en trekken in een wereld van chaos ons plan. Overal seksbarretjes, bussen, reclameborden, shops, afval, toeristen, hotels, massagestoelen, giga luxe bussen, lawaai en stank van de vele scooters en auto’s en wij? Wij rijden mee met de ‘’flow’’…   Een helm op de scooter is echt wel nodig. De scooter of motorfiets heeft een grote invloed in Thailand. Zijspan scooters, het zijn mobile bedrijfjes en zij bepalen het rijverkeer in de stad. Overal staan zij langs de weg opgesteld. Onder een afdakje zijn keukentjes gebouwd, volgestouwd met etenswaren, gekookt of gebakken. Keuze genoeg. Eten is heel belangrijk in Thailand. Tussen de tafeltjes van een lokaal eetrestaurant staat een pracht Dukati opgesteld, even fotootje van schieten voor de liefhebbers.

In twee dagen rondom Pucket zien we meer art en cultuur dan drie maanden in Maleisië. We komen tijdens het Chinees Nieuwjaar, tempels, vuurwerk, versierde vissersboten en een grote speciale markt van een week, we vieren het mee. Na vier dagen verlangen we weer echt naar rust, geen geluiden, geen lawaai en relatief schone lucht! De harmonie van de leegte zoals Thomas Siffer zo goed beschrijft in zijn boek. 

Maar er moet gewerkt worden, Drifter gaat de werf op, geen luxe Marina met alleen maar zeilschepen op de kant maar een lokale werf met grote slipway. De mensen staan al opgesteld om Drifter de kant op te trekken. Deze werf is goed georganiseerd. Fluitje van een cent als Drifter door vakkundige handen de kant opgaat. Er werkt heel wat volk aan de traditionele vissersvaartuigen en nieuwe schepen. Op de werf is het een en al bezigheid en het is een komen en gaan van vissersboten, motorvaartuigen, oude vaartuigen, een antiek charter zeilschip etc. Een aantrekkelijke plek om te staan, omdat er veel te zien valt.

Wij staan er met drie andere zeilboten. Een echte sirene geeft de gehele dag de start- en schafttijden aan en dat doet ons sterk denken aan de werf in Millingen. Toon, bestaat de werf nog?? 

Helaas zijn links en rechts naast de werf visverwerkingsfabrieken en visdrogerijen, er wordt overal van tijd tot tijd zwarte rook uitgestoten en als de wind verkeerd staat kun je tegen de stank aanleunen. Deze uitstoot  kan niet gezond zijn!

We laten het zware en gespecialiseerde werk over aan de mensen van de werf. Houtwerk in de kuip moet vervangen worden en het vele schuur- en schilderwerk wordt vakkundig gedaan. Petje af, want het is warm, erg warm! Toch zijn er nog tientallen dingen te doen voor ons. Arnold plaatst ook nieuwe ramen, twee zijn er kapot gegaan door eerdere aanvaringen en een die vanwege de zon helemaal gecraqueleerd is.

In het straatje naar de werf toe staan kleine eetstalletjes, mini winkeltjes, ‘n wasserij en een zaakje dat bier en drank verkoopt. Er staat maar één tafeltje met een paar bankjes er omheen. En eh… heerlijk Thai bier in de koeling! ’s Avonds om 6 uur schuiven ook wij aan tussen werklui van Birma, de goedkope gastarbeiders voor Thailand. Veel wordt er niet gesproken maar allen genieten van koude drank en dat behoeft geen conversatie. Wat knikken en een lach maakt veel goed. Helaas is de penetrante geur van de riolering vaak overal aanwezig.

Na drie weken verlaten we de werf en genieten van wat schonere lucht in een stille baai. We hebben een afspraak gemaakt voor Arnold in het Bangkok Hospital voor een oogoperatie. Eerder werd  aan beide ogen staar geconstateerd. Er worden multi-focale lenzen geïmplanteerd. De operatie wordt in twee keer uitgevoerd, eerst rechteroog op zondag en dan linkeroog een dag later. Hopelijk ziet Arnold in de toekomst ook de horizon weer wat beter!

Inmiddels zijn beide operaties achter de rug en het ziet er naar uit dat Arnold zelfs zonder bril kan lezen, een mirakel!

Tot de volgende keer!

Maart 2015,

Coby